Sinds deze zomer kan de Economische Inspectie in het kader van haar onderzoeksbevoegdheid, aan mystery shopping doen in een fysieke winkel maar ook in een webshop. Maar welke inbreuken kunnen de inspectiediensten nu precies opsporen of onderzoeken aan de hand van deze bevoegdheid?
Achtergrond
In het Wetboek Economisch recht werd al de mogelijkheid voorzien voor ambtenaren om, in het kader van het uitoefenen van controles op de naleving van de bepalingen uit het Wetboek Economisch recht aan mystery shopping te doen. Een koninklijk besluit was echter nog nodig om te bepalen voor welke inbreuken men precies een beroep mocht doen op deze bijzondere onderzoeksbevoegdheid. Dit koninklijk besluit werd deze zomer gepubliceerd.
Wat staat in het K.B.?
De techniek van mystery shopping zal enkel kunnen aangewend worden wanneer het niet mogelijk is om de reëele praktijken van ondernemingen te onderzoeken via de klassieke opsporingsmethodes. In die zin is mystery shopping een uitzonderlijke techniek, die enkel zal aangewend worden indien er voldoende aanwijzingen zijn in de richting van inbreuken op bepaalde artikels van het Wetboek Economisch Recht die limitatief zijn opgesomd in het K.B.
Welke inbreuken?
De inbreuken die kunnen worden opgespoord aan de hand van mystery shopping zijn onder te verdelen in een aantal categorieën.
In eerste instantie gaat het om situaties waarbij mondeling of telefonisch precontractuele informatie dient verstrekt te worden aan de consument (vb. bij bestelling van een meubel op maat in de fysieke winkel dient de verkoper minstens bepaalde informatie te geven over kosten en wijze van levering, BTW-tarief, melding te maken van de garantie die van toepassing is,…).
Daarnaast om te verifiëren of er bij bepaalde (online én offline) verkoopspraktijken niet wordt gediscrimineerd op basis van nationaliteit of verblijfplaats.
Ten derde teneinde na te gaan of er geen verboden misleidende en agressieve handelspraktijken of beroepspraktijken jegens consumenten worden aangewend zoals bijvoorbeeld: beweren dat een product door een openbare of particuliere instelling is aanbevolen, beweren dat een product legaal kan verkocht worden terwijl dat niet zo is, bedrieglijk beweren dat een product bepaalde ziektes kan genezen,…
Ten vierde teneinde zich te kunnen aanmelden in besloten online (facebook-)groepen of websites die enkel toegankelijk zijn na het registreren en waar goederen of diensten worden verkocht en vervolgens na te gaan of de reglementering omtrent (on-)eerlijke marktpraktijken wordt nageleefd.
Tot slot zijn er nog een aantal bepalingen die worden geviseerd specifiek gericht op vrije beroepers en hun informatieplicht (nl. wanneer zij een overeenkomst afsluiten op afstand of buiten hun gebruikelijke plaats van beroepsuitoefening); gericht op zonnecentra en hun (mondelinge) informatieplicht en ten aanzien van ondernemingen die vertrouwensdiensten (elektronische handtekening, elektronisch zegel, elektronische archivering, elektronische aangetekende zending en elektronische tijdstempel) aanbieden.
