Een vergunninghouder die tot twee keer toe zijn verleende vergunning vernietigd zag door de Raad voor Vergunningsbetwistingen wegens een motiveringsgebrek, heeft dan toch in 2019 door dezelfde Raad het gelijk aan zijn kant gekregen.
De lijdensweg van de vergunningsaanvrager begon in 2013. Een buurman die zich niet kon vinden in het project van de aanvrager, haalde zijn slag thuis bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen in zowel 2015 en 2017. Ondertussen had de aanvrager de uitvoerbare vergunning van medio 2013 onmiddellijk gerealiseerd.
Hoewel de deputatie telkens de vergunningen toekende, werd de aanvrager steeds geconfronteerd met een negatief verslag van de provinciale ambtenaar.
Ook de derde keer kwam een negatief verslag van de provinciale stedenbouwkundige ambtenaar tussen. Desalniettemin oordeelde de Raad voor Vergunningsbetwistingen in 2019 dat de deputatie ditmaal uitvoerig haar ten opzichte van de provinciale stedenbouwkundige ambtenaar afwijkend standpunt had gemotiveerd en tevens tegemoet kwam aan de elementen van kritiek van de Raad. Daarmee viel het doek over de 6-jarige procedureslag.
Nogmaals blijkt dat het winnen van een procedure wegens een motiveringsgebrek vaak een pyrrhusoverwinning is.
Auteur:
Isabelle Verhelle
