Op sociale media en in een bepaalde pers krijgen de advocaten van de beschuldigden op het terrorismeproces de volle laag.
Bij Advocaat.be beseffen wij maar al te goed dat het terreurproces wonden openrijt bij de slachtoffers en hun nabestaanden. Wij kunnen begrijpen dat mensen het moeilijk hebben met advocaten die de beschuldigden en hun vermeende medeplichtigen bijstaan. Als zij op de koop toe dan ook nog procedureargumenten inroepen, ontsteken velen in woede.
De advocaten procedeerden al tegen de glazen beschuldigdenboxen en tegen de manier waarop hun cliënten vanuit de gevangenis van Haren naar de rechtszaal worden gebracht. In beide gevallen kregen zij gelijk van rechters, het waren dus geen loze manoeuvres van de advocaten.
Integendeel. “De advocaten van de terreurverdachten doen hun job, niet meer of niet minder, en dat houdt in: mensen verdedigen, hoe erg het ook mag zijn wat ze hebben gedaan,” zegt Sofie Demeyer, woordvoerder van Advocaat.be. “Een advocaat verdedigt mensen die misdaden begaan maar niet de misdaden zelf. Je mag die advocaten dus niet vereenzelvigen met wat de terreurverdachten gedaan hebben.”
De rol van die advocaten is onsympathiek, zij weten dat en toch doen zij het, met de juridische middelen die zij hebben. Omdat het hun opdracht is.
Bovendien, de slachtoffers hebben, meer dan wie ook, recht op een proces dat later niet wordt aangevochten omdat het niet volgens de regels verliep. De advocaten zien daarop toe, voeren daarover een geciviliseerd en juridisch onderbouwd debat, en een onafhankelijke rechter spreekt zich uit. Zo hoort het in een correct werkende rechtstaat.
Mogelijk had zo’n proces niet voor een assisenhof moeten gevoerd worden, mogelijk hadden er andere regels moeten gelden, maar dat is een politiek-juridisch debat dat los staat van dit proces.
