Titel 2 van Boek X van het Wetboek van Economisch Recht legt verregaande precontractuele verplichtingen op (met inbegrip van een wachttermijn van één maand) aan de partij die aan haar medecontractant het recht verleent een commerciële formule te gebruiken bij de verkoop van goederen of diensten. Artikel X.26 WER voorziet bij wijze van uitzondering dat deze verplichtingen niet gelden ten aanzien van verzekeringsagenten en bankagenten. Deze uitsluiting was bekritiseerd door de Raad van State, die in zijn advies op het wetsontwerp oordeelde dat er hiervoor onvoldoende verantwoording was. Er heerste daarom een vermoeden dat het uitzonderingsregime ten aanzien van bank- en verzekeringsagenten zou sneuvelen, net zoals, in 1999, hun uitsluiting uit de wet op de handelsagentuur.
Gevat door een beroep tot vernietiging ingesteld door de Beroepsvereniging van zelfstandige bank- en verzekeringsbemiddelaars, oordeelde het Grondwettelijk Hof echter in een arrest van 15 oktober 2015 dat deze uitsluiting gewettigd is en niet strijdig is met het gelijkheidsbeginsel. Het Grondwettelijk Hof meent, anders dan de Raad van State, dat de bestaande wetgeving (de wet van 22 maart 2006 voor de bankagenten, de wet van 4 april 2014 voor verzekeringsagenten, de wetgeving betreffende de handelsagentuur voor beiden) verantwoordt dat deze tussenpersonen niet de bescherming behoeven van de precontractuele informatie. Het Hof wijst erop dat, vermits bank- en verzekeringsagenten wettelijk onderworpen zijn aan een beroepskennis en een doorgedreven opleiding, zij niet kunnen beschouwd worden als de “zwakkere” partij die de wetgever heeft willen beschermen.
Ongetwijfeld zal de motivering van dit arrest ook aangehaald worden in het ruimer debat over de toepassing van de precontractuele informatie op handelsagenten in het algemeen, nu het Grondwettelijk Hof in een van zijn overwegingen het overbodig karakter van de precontractuele informatie afleidt uit de vaststelling “dat bank- en verzekeringsagenten vallen onder het toepassingsgebied van titel 1 van boek X van het Wetboek van economisch recht”, wat geldt voor alle handelsagenten.
